مهم‌ترین روش‌های تربیت دینی عبارت‌اند از:
روش محبت
یکی از مهم‌ترین و با دوام‌ترین روشها در تربیت دینی به حساب می‌آید. نگرش مثبت فرزندان نسبت به مذهب و دین، ریشه در مهر و محبت والدین دارد. استفاده از عواطف، محبت، نیکو گویی و الفت و مهربانی در این زمینه، تأثیر به سزایی دارد.
روش الگویی
چون پدران و مادران برای کودکان مقدس هستند و از طرفی، کودکان از والدین الگو و سرمشق می‌گیرند، نیاز است والدین، خود نمونهای کامل از رفتارهای دینی باشند تا در ذهن و جان کودک نقش ببندد.
روش معرفتی (آموزش یادگیری)
کنجکاوی و دانستن که امری فطری است در همه انسانها وجود دارد. سعی کنیم زمینه‌های رشد، آگاهی و شناخت و کسب معرفت را در کودکان فراهم آوریم. قلب کودک پذیرای هر نوع آموزش و معرفتی است. اولیا باید با توجه به ظرفیت ذهنی کودک به او آموزش بدهند و به سۆالات مذهبی او با استدلال و منطق پاسخ دهند.
روش شرطی
روان‌شناسان معتقدند که بین محرک و پاسخ، هر گاه پیوندی ایجاد و نهادینه شود، یادگیری صورت گرفته و بر این اساس، هرگاه مراسم مذهبی و شعائر دینی همزمان با امور خوشایند در نظر کودکان انجام گیرد علاقه‌مندی آنان افزایش می‌یابد.
ایجاد رغبت و جاذبه‌های غیرمستقیم
با در نظر گرفتن بهترین جای منزل و اتاق برای اقامه‌ی نماز و اهدای سجاده و مهر و تسبیح و عطرهای معنوی برای این فرضیه‌ی دینی، خاطره‌ی خوش و آراستگی را در ذهن کودک تداعی کنید.
روش تلقین
باید از عالی‌ترین کلمات در اوج عظمت و شور معنوی استفاده شود و عظمت اعمال دینی و نماز بیان شود. گفته شود که نمازگزار چهره‌ای گشاده دارد؛ حرف زشت نمی‌زند؛ راست‌گو است؛ غیبت نمی‌کند و … این روش در ذهن کودک جا می‌افتد و خود را تربیت یافته دین می‌گرداند.
روش اقتدار
با لحن محترمانه و از روی محبت اما درعین‌حال محکم و متین، فرزندان را به رعایت مسایل دینی و انجام فرائض دینی رهنمون کنیم. طبق فرمایش حضرت علی (ع) از سن 7 سالگی باید بچه را به خواندن نماز توصیه کرد.
روش تکرار و مداومت
والدین با تکرار و مداومت در اعمال مذهبی می‌توانند فرزندان را دین‌پرور و تربیت‌پذیر مکتب قرآن درآورند.